Post o jodze i pierwszej w życiu kolonii

Gorąco,leżę na kanapie i sapię.
Sapię z powodu wysokiej temperatury.Sapię również z powodu żalu i rozgoryczenia.
Nie,nie,nie-nikt mi nie naubliżał,mam w domu słodycze,w lodówce jakiś jogurt chyba jeszcze nie po terminie,a psy zdrowe.
Jestem rozgoryczona,bo usiłowałam uprawiać w domu jogę i nic mi nie wyszło.
Kupiłam ostatnio tzw prasę kobiecą,w jednych z magazynów umieszczono opisy ćwiczeń,które jakoby mają wyciszać i powodować spokój wewnętrzny.
Bierzemy się do roboty,będę wyciszona, nie będę do ludzi pyskować i wściekać się na ulicy na widok różowego samochodu.
Ćwiczenie nazywa się " Pies z głową w dół" czyli ADHO MUKHA ŚWANASANA .
Spodobała mi się nazwa tego ćwiczenia, "pies " coś tam,a my lubimy pieski.Wygnałam swoje psy z sypialni,powiedziałam im "ŚWANASANY" idźcie mi stąd.
Obraziły się ,może miały jakieś złe skojarzenia z tym wyrazem.
Zaczęłam studiować opis ćwiczenia:
"Skręć ramiona na zewnątrz,uszy powinny się znajdować w linii z ramionami".
Nie wiem co robiłam nie tak,ale uszy z uporem  nie chciały znajdować się w jednej linii z ramionami,robiłam różne wygibasy,mówiąc przy tym głośno,co sądzę na temat uszu,ramion,pozycji na podłodze,cenie na wodę w naszym miasteczku,braku efektu diety lodowej ( jem wieczorem pudełko lodów waniliowych zamiast kolacji).
W każdym razie,nic nie wyszło.Psy triumfalnie wkroczyły do pokoju z wyrazem pysków
"Masz swoją ŚWANASANĘ ".
Sapaę więc dalej na kanapie i przypominam sobie swój pierwszy wyjazd w życiu na kolonię.
Miałam wtedy chyba 7 lat i pojechałam nad morze w zastępstwie niejako.Koleżanka mojej mamy zapłaciła za miejsce dla swojej córki.Córka zachorowała,wypchnęli mnie więc tam,żeby pieniądze się nie zmarnowały.Ja nie bardzo wtedy rozumiałam,czy mam tam mówić,że jestem Irena,czy Ewa
( tak jak miała na imię ta dziewczynka).Przedstawiałam się więc wszystkim raz tak,raz tak.
Pod koniec turnusu wszyscy więc myśleli,że mam coś z głową......